- مشخصات کتاب
- اشاره
- پیشگفتار
- تحفة الأولیاء
- مقدمه مترجم
- خطبه کافی
- [۱] کتاب عقل و جهل
- [۲] کتاب فضیلت علم
- اشاره
- ۱. باب در بیان فرض علم و وجوب طلب نمودن آن و ترغیب کردن بر آن
- ۲. باب در بیان صفت علم و فضیلت آن و فضیلت علما
- ۳. باب در بیان اقسام مردمان
- ۴. باب در بیان ثواب عالم و متعلّم
- ۵. باب در بیان صفت علما
- ۶. باب در بیان حق عالم
- ۷. باب در بیان ضرر مردن علما
- ۸. باب در بیان هم نشینی با علما و صحبت ایشان
- ۹. باب در بیان سؤال کردن از عالم و مذاکره نمودن با او
- ۱۰. باب در بیان بذل و بخشش علم
- ۱۱. باب در بیان نهی از گفتار بی علم
- ۱۲. باب در بیان آن که عمل می کند بی علم
- ۱۳. باب در بیان عمل کردن به علم
- ۱۴. باب در بیان آن که علم خویش را آلت خوردن مال مردم ساخته و آن که به آن فخر و
- ۱۵. باب در بیان لزوم حجّت بر عالم و سخت گرفتن امر بر او
- ۱۶. باب نوادر
- ۱۷. باب در بیان روایت کردن کتاب ها و حدیث و فضیلت نوشتن به توشیحات
- ۱۸. باب در بیان تقلید
- ۱۹. باب در بیان حرمت بدعت ها و رأی و قیاس ها
- ۲۰. باب در بیان وجوب رد به سوی کتاب خدا و سنت پیغمبر صلی الله علیه و آله و بیان این که چیزی
- ۲۱. باب در بیان وجه اختلاف که در حدیث است
- ۲۲. باب در بیان فراگفتن سنت پیغمبر صلی الله علیه و آله و گواهان کتاب خدا
- [۳] کتاب توحید
- اشاره
- ۱. باب در بیان حدوث (و از سرنو پیدا شدن عالم و
- ۲. باب در بیان اطلاق و بی قیدی گفتار به آن که خدا چیزی است
- ۳. باب در بیان آن که خدا شناخته نمی شود، مگر به خود آن جناب بر خویش
- ۴. باب در بیان کم تر چیزی از شناختن خدا که کافی باشد
- ۵. باب در بیان معبود و آن که او را پرستش می نمایند
- ۶. باب در بیان کون و مکان (که بودن و جای بودن است)
- ۷. باب در بیان نسبت و وصف پروردگار
- ۸. باب در بیان نهی از سخن گفتن در کیفیت و چگونگی خدا
- ۹. باب در بیان باطل کردن دیدن خدا به چشم سر (در دنیا و در آخرت)
- ۱۰. باب در بیان نهی از وصف کردن خدا به غیر آنچه خویش را به آن وصف فرموده
- ۱۱. باب در بیان نهی از جسم و صورت
- ۱۲. باب در بیان صفات ذات مقدس خدا
- ۱۳. باب دیگر و آن، از قبیل باب اول است (که در آن است آنچه در آن است با
- ۱۴. باب در بیان اراده خدا و این که آن از صفات فعل اوست
- مجمع قول در صفات ذات و صفات فعل
- ۱۵. باب در بیان حادث شدن نام های خدای تعالی
- ۱۶. در باب بیان معانی نام های خدا و اشتقاق آنها
- ۱۷. باب دیگر و آن، از قبیل باب اول است که در اوست آنچه در آن است؛ مگر
- ۱۸. باب در بیان تفسیر صمد
- ۱۹. باب در بیان امتناع حرکت و انتقال خدا
- ۲۰. باب در بیان عرش و کرسی
- ۲۱. باب در بیان روح خدا و معنی آن
- ۲۲. باب در بیان جوامع توحید و کلماتی که جامع انواع صفات سلبی و ثبوتی خدا است
- ۲۳. باب نوادر
- ۲۴. باب در بیان جواز بداء بر خدا
- ۲۵. باب در بیان آن که در آسمان و زمین چیزی نمی باشد، مگر به هفت چیز
- ۲۶. باب در بیان مشیت و اراده خدا
- ۲۷. باب در بیان ابتلا و اختیار (که به معنی آزمودن است)
- ۲۸. باب در بیان سعادت و شقاوت (که به معنی نیک بختی و بد بختی است)
- ۲۹. باب در بیان خیر و شر (که به معنی خوبی و بدی است)
- ۳۰. باب در بیان ابطال جبر و قدر و اثبات امر بین الامرین
- ۳۱. باب در بیان استطاعت
- ۳۲. باب در بیان لزوم و تعریف حجت بر خدا (تا حجت بر بندگان تمام شود)
- ۳۳. باب در بیان حجت های خدا در خلق خود
- ۳۴. باب در بیان حجت های خدا بر خلق خود
- ۳۵. باب در بیان آن که هدایت از جانب خدای عزّوجلّ است
- [۴] کتاب حجت
- اشاره
- ۱. باب در بیان اضطرار (و ناچار بودن خلائق به سوی حجت)
- ۲. باب در بیان طبقات و مراتب انبیا و رسل و ائمه علیهم السلام (که به معنی
- ۳. باب در بیان فرق میان رسول و نبی و محدث
- ۴. باب در بیان این که حجت برپا نمی شود از برای خدا بر خلائق، مگر به واسطه امام
- ۵. باب در بیان این که زمین از حجت خدا خالی نمی باشد
- ۶. باب در بیان این که اگر در زمین باقی نمانند مگر دو مرد، البته یکی از
- ۷. باب در بیان معرفت و شناخت امام و وجوب رد کردن امر به سوی او
- ۸. باب در بیان وجوب فرمان برداری ائمه علیهم السلام
- ۹. باب در بیان آن که ائمه علیهم السلام گواهان خدای عزّوجلّ اند بر خلق
- ۱۰. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام راهنمایان همه خلق اند به راه راست
- ۱۱. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام والیان امر خدا و خزانه داران علم اویند
- ۱۲. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام ، خلیفه های خدای عزّوجلّ اند در زمین و
- ۱۳. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام نور خدای عزّوجلّ اند
- ۱۴. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام رکن های زمین اند
- ۱۵. باب نادر جامعی که در بیان فضل امام علیه السلام و صفات اوست
- ۱۶. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام والیان امر خدایند و ایشان مردمانی هستند که
- ۱۷. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام علامات و نشانه هایی اند که خدای عزّوجلّ آنها را
- ۱۸. باب در بیان این که آیات و معجزاتی که خدای عزّوجلّ آنها را در کتاب
- ۱۹. باب در بیان آنچه خدای عزّوجلّ و رسول او واجب گردانیده اند از بودن با ائمّه علیهم السلام
- ۲۰. باب در بیان این که اهل ذکر که خدا خلائق را امر فرموده به سؤال کردن از
- ۲۱. باب در بیان این که کسانی که خدا ایشان را به علم وصف فرموده در کتاب
- ۲۲. باب در بیان این که راسخین در علم، ائمّه علیهم السلام اند
- ۲۳. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام علم را عطا شده اند و خدا آن را در
- ۲۴. باب در بیان این که کسانی که خدا ایشان را برگزیده و کتاب خویش را به
- ۲۵. باب در بیان این که امامان در کتاب خدا بر دو قسم اند: امامی است که مردم
- ۲۶. باب [در بیان این که قرآن به امامان هدایت می کند]
- ۲۷. باب در بیان این که نعمتی که خدای عزّوجلّ آن را در کتاب
- ۲۸. باب در بیان این که متوسمّین (و به فراست دریابندگانی) که خدای عزّوجلّ
- ۲۹. باب در بیان عرض اعمال بر پیغمبر صلی الله علیه و آله و ائمّه علیهم السلام (و نمودن آنها به ایشان)
- ۳۰. باب در بیان این که راهی که تشویق به استقامت در آن شده، ولایت علی علیه السلام است
- ۳۱. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام معدن علم و درخت پیغمبری و محلّ تردد و
- ۳۲. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام ، وارثان علم اند که بعضی از ایشان علم را
- ۳۳. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام میراث بردند علم پیغمبر صلی الله علیه و آله را و علم همه پیغمبران و
- ۳۴. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام در نزد ایشان است همه آن کتاب ها که از نزد خدای عزّوجلّ
- ۳۵. باب در بیان این که هیچ کس همه قرآن و علم آن را جمع نکرده، مگر ائمه علیهم السلام که
- ۳۶. باب در بیان آنچه ائمّه علیهم السلام عطا شده اند از اسم اعظم خدا
- ۳۷. باب در بیان آنچه در نزد ائمّه علیهم السلام است از آیات و اسباب معجزات پیغمبران علیهم السلام
- ۳۸. باب در بیان آنچه در نزد ائمّه علیهم السلام است از سلاح و آلت کارزار رسول خدا صلی الله علیه و آله و
- ۳۹. باب در بیان آن که داستان سلاح رسول خدا صلی الله علیه و آله چون داستان تابوت و
- ۴۰. این باب بابی است که ذکر جفر و جامعه و مصحف فاطمه علیهاالسلام در آن است
- ۴۱. باب در شأن سوره (إنّا أنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ) و تفسیر و بیان آن
- ۴۲. باب در بیان این که علم ائمه علیهم السلام در شب جمعه زیاد می شود
- ۴۳. باب در بیان این که اگر علم ائمّه علیهم السلام زیاد نمی شد آنچه در نزد ایشان بود تمام می شد
- ۴۴. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام می دانند همه علومی را که بیرون آید به سوی فرشتگان و
- ۴۵. باب نادری که ذکر غیب در آن است
- ۴۶. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام هرگاه خواسته باشند بدانند (می دانند، یا) به ایشان
- ۴۷. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام می دانند که کی می میرند، و بیان این که ایشان
- ۴۸. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام آنچه را که بوده و آنچه خواهد بود می دانند و
- ۴۹. باب در بیان این که خدای عزّوجلّ هیچ علمی را به پیغمبر صلی الله علیه و آله خود تعلیم نفرمود،
- ۵۰. باب در بیان جهات و وجوه علوم ائمه علیهم السلام
- ۵۱. باب در بیان این که اگر مردم بر ائمّه علیهم السلام می پوشیدند و سخن ایشان را فاش
- ۵۲. باب در بیان تفویض به سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله و به سوی ائمّه علیهم السلام در امر دین
- ۵۳. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام به کدام یک از اوصیای گذشتگان شباهت دارند، و
- ۵۴. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام محدّث و مفهّم اند (که فرشته ایشان را تحدیث می نماید و
- ۵۵. بابی که در آن ذکر ارواحی است که در ائمّه علیهم السلام است
- ۵۶. باب در ذکر روحی که خدا ائمّه علیهم السلام را به آن تسدید می فرماید
- ۵۷. باب در بیان وقت دانستن امام تمام علم امامی که پیش از اوست ـ علیهم جمیعا السلام ـ
- ۵۸. باب در بیان این که ائمه علیهم السلام در علم و شجاعت و وجوب طاعت برابرند
- ۵۹. باب در بیان این که امام علیه السلام ، امامی را که بعد از اوست می شناسد، و
- ۶۰. باب در بیان این که امامت عهد و پیمانی است از جانب خدای عزّوجلّ که معهود و
- ۶۱. باب در بیان این که ائمّه علیهم السلام چیزی را به جا نیاورده و نمی آورند، مگر به عهد و
- ۶۲. باب در بیان اموری که حجّت امام علیه السلام را ثابت می گرداند
- ۶۳. باب در بیان ثبوت امامت در فرزندان، و بیان این که امامت بر نمی گردد در برادر و
تحفه الاولیاء ( ترجمه اصول کافی) جلد 1
مشخصات کتاب
عنوان و نام پدیدآور : تحفه الاولیاء ( ترجمه اصول کافی)/ محمد علی بن محمد حسن الاردکانی ؛ تحقیق محمد مرادی
مشخصات نشر : قم: دار الحدیث، 1389.
مشخصات ظاهری : ج.
فروست : شروح و حواشی الکافی؛12
پژوهشکده علوم و معارف حدیث؛184
مجموعه آثار کنگره بین المللی بزرگداشت ثقه الاسلام کلینی(ره)؛15؛18
وضعیت فهرست نویسی : در انتظار فهرستنویسی (اطلاعات ثبت)
یادداشت : ج.4.( چاپ دوم : 1389)
یادداشت : جلد چهارم تحقیق عبدالهادی مسعودی می باشد
شماره کتابشناسی ملی : 2491079
ص: 1
اشاره
یادداشت دبیر علمی کنگرهکتاب شریف الکافی، تألیف ثقه الاسلام محمّد بن یعقوب کلینی رحمه الله، مهم ترین و برترین اثر مکتوب شیعه به شمار می رود. این کتاب که حاوی احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام در عرصه های مختلف دینی است، به جهت ویژگی های منحصر به فرد، محور شکل گیری و تولید بخش وسیعی از ادبیات مکتوب شیعه بوده و در طول تاریخ، مورد اهتمام عالمان شیعه قرار گرفته و شرح ها و تعلیقه ها و ترجمه های فراوان از آن و برای آن، عرضه شده است. آستان حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام و مؤسسه علمی _ فرهنگی دار الحدیث، سومین همایش از طرح «گرامیداشت بزرگان و عالمان ری» را به بزرگداشت ثقه الاسلام کلینی اختصاص داده است. اهداف مورد نظر در این بزرگداشت، عبارت اند از: 1. معرفی شخصیت علمی و معنوی ثقه الاسلام کلینی 2. ترویج معارف حدیثی اهل بیت علیهم السلام 3. تحقیق و پژوهش در میراث ثقه الاسلام کلینی 4. شناخت جایگاه و تأثیرگذاری کتاب الکافی. کمیته علمی کنگره، پس از برگزاری کنگره بزرگداشت ابوالفتوح رازی در پاییز 1384، کار برنامه ریزی علمی این کنگره را آغاز کرد و این برنامه ها را در دستور کار قرار داد: 1. تصحیح و تحقیق آثار مخطوط مربوط به الکافی (اعم از ترجمه، شرح، تعلیقه و...) 2. گشودن افق های تازه پژوهشی در زمینه الکافی 3. تجزیه و تحلیل نقدها و پرسش های مربوط به الکافی 4. به دست دادن نسخه تحقیق شده از کتاب الکافی 5. ساماندهی اطلاعات و آثار مکتوب مرتبط با کلینی و الکافی و ارائه آنها در قالب DVD (لوح چند منظوره دیجیتال). آنچه کمیته علمی در مدت دو سال و اندی تلاشْ بِدان دست یافت و هم زمان با برگزاری کنگره ارائه می گردد، از این قرار است: یک. نسخه تحقیق شده الکافی دو. شروح و تعلیقه های الکافی سه. مجموعه آثار تولیدی کنگره چهار. ویژه نامه های مجلاّت پنج. خبرنامه کنگره شش. DVD (لوح چند منظوره دیجیتال). اینک نگاهی مختصر به این عناوین ششگانه می افکنیم:
.